Pink Monday-getuigenis: Ann Staels

“Ik vind het belangrijk dat mensen hun job niet meteen volledig maar geleidelijk opnemen.”

“Het wordt vaak onderschat hoe zwaar het is om de draad van je leven weer op te nemen. De behandeling is afgelopen en dan verwacht de omgeving dat alles opnieuw zoals vroeger is. Maar vrouwen die een kankerbehandeling achter de rug hebben, voelen zich niet direct terug de oude. Ze zijn een lange tijd ‘out’ geweest en zijn vaak onzeker om terug te starten. Zeker als ze een anti-hormoontherapie volgen ondervinden ze nog jaren de gevolgen hiervan. Dat is niet zomaar een pilletje: een anti-hormoonbehandeling doet iets met een mens, zowel lichamelijk als mentaal. Ik weet niet hoe vaak ik al hoorde ‘ik herken mezelf niet meer’ of ‘ik weet niet meer wie ik ben’.”

Jobcoaching

“Voor de begeleiding rond werkhervatting doen we regelmatig een beroep op Rentree, een organisatie die echt fantastisch werk levert. Als mensen na kanker moeilijkheden ondervinden met hun werkgever of zich willen heroriënteren, kijken ze samen met de patiënt wat er mogelijk is - het is echt jobcoaching op maat. Ik vind het belangrijk dat mensen hun job niet meteen volledig maar geleidelijk opnemen, en daar ook voor kiezen. Er is vanuit de maatschappij veel druk om langdurig zieken weer aan het werk te krijgen, maar het moet wel haalbaar zijn.”

“Ik heb dames gezien die meteen voltijds wilden gaan werken en dan vaststelden dat het toch niet lukte. Vaak zijn dat nog vrij jonge, energieke dames die hun leven goed gepland hadden. Dan krijgen ze borstkanker. Ze gaan met dezelfde energie door hun behandeling en ze doen dat meestal heel goed. En dan is alles achter de rug en willen ze weer gaan werken alsof er niets veranderd is. Maar ze onderschatten hoe zwaar het is. Vaak kunnen ze zich slecht concentreren of merken ze dat ze emotioneel erg kwetsbaar zijn geworden. Vorige week zag ik nog een dame die zei: 'ik had zoveel zin om mijn werk terug op te pikken, maar het gaat niet - ik ben elke dag aan het wenen'.”

Begrip tonen

“Veel hangt af van de werkgever – of die er begrip voor heeft dat een teruggekeerde werknemer wat tijd nodig heeft om zich opnieuw in te werken. Helaas zijn er ook werkgevers die verwachten dat je vanaf dag één weer op volle kracht meedraait. Ik zag onlangs een dame die tijdens haar afwezigheid niet vervangen was. Toen ze aankwam lag haar bureau vol achterstallige dossiers. Begrijpelijk dat zij er kort nadien onderdoor ging. Ook collega’s kunnen helpen. Niet te snel zeggen ‘goh, je ziet er goed uit’ – want zo voelen deze vrouwen zich meestal niet vanbinnen, maar gewoon af en toe eens vragen of het gaat en begrip tonen – dat doet al veel.”