In hetzelfde schuitje

“Vrouwen met borstkanker worden geconfronteerd met onzekerheid en vermoeidheid, een zware periode in hun leven. Niets is nog hetzelfde na een diagnose. Een roeiboot symboliseert mooi die lotsverbintenis: iedereen zit in hetzelfde schuitje.”

In 2015 trokken 10 Belgische vrouwen met borstkanker naar Venetië. Een week lang deelden ze een roeiboot met 10 leden van de zusterorganisatie Lioness Venezia. Het doel? Roeitechnieken en ervaringen uitwisselen met lotgenoten in de laars. Deelnemers omschreven hun ontmoeting op Venetiaanse kanalen als ‘onvergetelijk’. Rosette Van Rossem, bestuurslid bij Pink Ribbon, was erbij. “Ik heb vrouwen zelden zo’n intieme gesprekken zien voeren als tijdens die sportieve week in Italië. Samen borstkanker (gehad) hebben, dat schept een band die landsgrenzen overstijgt.”

Taboe doorbreken

Van Rossem, die veel tijd doorbrengt in Venetië, ontdekte de roze roeisters in 2015, en was meteen onder de indruk. “Er rust nog altijd een groot taboe op borstkanker. Hoe die vrouwen zich op de druk bevaren kanalen in de kijker roeiden: ik vond dat sterk. Met hun zichtbaarheid maakten ze een statement: spreek over borstkanker, kom samen in beweging, zoek lotgenoten op! Ik bracht de Lioness Venezia een bezoek. Al na 1 gesprek groeide het voornemen om een uitwisseling te organiseren. Via de Pink Ribbon-website lanceerden we een oproep. Geïnteresseerde Belgische vrouwen konden zich kandidaat stellen via een motivatiebrief. We selecteerden 5 Nederlandstalige en 5 Franstalige vrouwen. Zij engageerden zich om, na de uitwisseling, het Venetiaanse model te kopiëren op Belgische waterlopen. Onze eerste Pink Ribbonettes van eigen bodem.”

Verbinding

Van Rossem: “Vrouwen met borstkanker worden geconfronteerd met onzekerheid en vermoeidheid, een zware periode in hun leven. Niets is nog hetzelfde na een diagnose. Een roeiboot symboliseert mooi die lotsverbintenis: iedereen zit in hetzelfde schuitje. In groep roeien dient verschillende doelen: in beweging komen, samen ergens geraken, je verbonden voelen met anderen. Goed samenwerken is cruciaal. Als één iemand uit het ritme raakt, voelt heel de boot dat.” Na hun terugkeer uit Italië stichtten de Belgische Pink Ribbonettes roeiclubs in Turnhout, Lier en Brussel. “Ik zie veel motivatie. De Brusselse ploeg roeit op het kanaal van Willebroek. Je kan dat niet vergelijken met de schoonheid van Venetië. Toch gaan ze elke keer opnieuw te water. Ze voelen zich echte ambassadeurs van het concept. Bovendien biedt de groep hen een veilige, geborgen plek.”

Haalbaar

Roeien lijkt misschien ingewikkeld, maar is haalbaar voor bijna iedereen. Om je aan te sluiten bij een team van Ribbonettes hoef je ook niet te wachten tot het einde van je behandeling. Van Rossem: “In Venetië roeide een vrouw mee in volle chemotherapie. Iedereen draagt bij naar eigen kracht. Wat telt is het collectief.” Van Rossem blikt positief vooruit. “We hopen dat de Ribbonettes op termijn de kanalen van alle grote Belgische steden kleuren. Vanuit Pink Ribbon bieden we ondersteuning aan in de opstartfase. Daarna is het de bedoeling dat de teams verzelfstandigen. Sommige teams deden dat door lokale sponsors te zoeken.”